Κυβέρνηση - καμικάζι

του Αλέξη Παπαχελά

Να μιλήσουμε καθαρά, λοιπόν. Το νέο Μνημόνιο που θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή πρέπει να ψηφισθεί γιατί αλλιώς η χώρα δεν θα πάρει την πέμπτη δόση και θα χρεοκοπήσει. Τελεία και παύλα. Ποιο είναι το πρόβλημα τώρα; Οτι φοβόμαστε όλοι πως η κυβέρνηση Παπανδρέου θα «κρεμάσει στα μανταλάκια», για δεύτερη φορά, όσους ανθρώπους πιστεύουν στην ανάγκη των μεταρρυθμίσεων, της μείωσης της κρατικής σπατάλης και θέλουν την Ελλάδα μια σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα. Για να φέρει αποτέλεσμα το Μνημόνιο και να μη χρειασθεί τρίτος γύρος ασφυκτικών μέτρων και νέες θυσίες θα πρέπει να συμβούν τα εξής πράγματα:

(α) Ο πρωθυπουργός, το γραφείο του και οι νέοι υπουργοί του να αποδειχθούν σούπερ μάνατζερ με αντίληψη καμικάζι.

(β) Οι υπουργοί που διαφωνούν, υπονομεύουν, είναι αντίθετοι στην ανάπτυξη, πολεμούν την επιχειρηματικότητα και είναι γνωστοί με τα ονόματά τους να πάνε σπίτι τους, όσο κοντά και αν είναι συναισθηματικά στον κ. Παπανδρέου.

(γ) Τα μεγάλα έργα ή projects των ιδιωτικοποιήσεων και του κλεισίματος οργανισμών να έλθουν εις πέρας από κορυφαίους μάνατζερ, με αστραπιαίους ρυθμούς, παραγνωρίζοντας κάθε ρίσκο.

(δ) Οι υπουργοί, τα υπουργεία και όλο το κράτος να καταλάβουν ότι η χώρα χρειάζεται επενδύσεις και μόνο επενδύσεις. Να εκμεταλλευθούν, δηλαδή, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας λόγω μείωσης μισθών, ενοικίων κ. λπ. και να πείσουν επενδυτές ότι αξίζει να έλθουν στην Ελλάδα, αφού οι τράπεζες δεν θα έχουν χρήματα για εγχώριες επενδύσεις.

(ε) Η χώρα να μη μετατραπεί σε αρένα αδελφοκτόνων επιθέσεων, οχλοκρατίας και παράλυσης.

Αν κάποιος μπορούσε να μας εγγυηθεί ότι τουλάχιστον τρία ή τέσσερα από τα παραπάνω θα γίνουν, τότε ίσως να αξίζει να πεισθούν οι Ελληνες πολίτες για έναν ακόμη γύρο θυσιών. Είναι τεράστιο το ρίσκο όμως και οι μέχρι τώρα ενδείξεις δεν πείθουν ότι το έργο βγαίνει πέρα με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό. Εννοούμε βεβαίως ότι δεν βγαίνει πέρα ούτε με μια κυβέρνηση της Ν. Δ. που αντί για την Κατσέλη θα έχει τον Μανώλη και την ίδια ακριβώς λειψανδρία στελεχικού δυναμικού.

Οπότε; Εδώ είναι τα δύσκολα. Η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση αποφασισμένων, τεχνοκρατών που θα έπιαναν τον ταύρο από τα κέρατα. Τα ονόματά τους είναι πάνω-κάτω γνωστά και ανήκουν σε όλα τα κόμματα: στο ΠΑΣΟΚ, στη Ν.Δ., στον ΛΑΟΣ, στη Δημοκρατική Συμμαχία και στη Δημοκρατική Αριστερά, ενώ και η «αγορά» έχει τουλάχιστον είκοσι ικανούς ανθρώπους που θα μπορούσαν να βγάλουν πέρα το δύσκολο project. Το πρόβλημα είναι πως αν αυτοί οι άνθρωποι σύστηναν ένα δικό τους κόμμα, το ποσοστό που θα έπαιρναν δύσκολα θα γινόταν διψήφιο, εκτός αν είχαν πρώτα δοκιμάσει και αποτύχει τα δύο μεγάλα κόμματα να διαχειρισθούν την κρίση.

Σήμερα πάντως και ο κ. Σαμαράς πρέπει να ανάβει μια λαμπάδα για να περάσουν τα μέτρα και οι αποκρατικοποιήσεις από τη Βουλή. Αν αυτό συμβεί και εξασφαλίσουμε την πέμπτη δόση και το νέο δάνειο, θα έχει έλθει η ώρα για τον κ. Παπανδρέου να αποφασίσει αν έχει τα κότσια να κάνει μια κυβέρνηση-καμικάζι. Υπάρχει βεβαίως το ενδεχόμενο να θεωρήσει επιτυχία την ψήφιση των μέτρων, να επαναπαυθεί και να πεισθεί από τους αυλοκόλακες πως δεν χρειάζεται να αλλάξουν και πολλά στην κυβέρνηση. Αν συμβεί και αυτό, οι μεν εταίροι μας θα δοκιμασθούν... ψυχικά, η δε επιστήμη θα σηκώσει τα χέρια ψηλά... Ο κ. Παπανδρέου, αν αποτύχει πάλι ως CEO της χώρας, δεν θα δικαιούται ούτε να ζητήσει άλλη δόση από τους ξένους ούτε, όμως, πολύ περισσότερο, και άλλες θυσίες από τον λαό.

(από την "Καθημερινή")