"Τιμωρία από τον Θεό το Τσερνόμπιλ"

Η απόλυτη παράνοια της εκκλησίας και του θρησκευτικού δογματισμού... κι όχι από κάποιον περιθωριακό πάστορα του αμερικάνικου νότου, αλλά από τα χείλη ορθόδοξου Πατριάρχη.

Σε ιδιαίτερα σκληρές δηλώσεις προχώρησε ο Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας Κύριλλος, χαρακτηρίζοντας ως τιμωρία Θεού προς τους αμαρτωλούς το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ. Πρόσθεσε μάλιστα ότι η θυσία τόσων ανθρώπων συνέβαλε στην εξιλέωση για τις αμαρτίες.

"Η πυρηνική καταστροφή του Τσερνόμπιλ είναι μια τιμωρία από το Θεό που θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες της", δήλωσε την Τετάρτη.

"Ο Κύριος θα μπορούσε να σταματήσει το χέρι του φορέα που ήταν υπεύθυνος για τον αντιδραστήρα, ο οποίος διέπραξε αυτό το τρομερό λάθος, αλλά το άφησε να συμβεί", δήλωσε ο Κύριλλος σε ομιλία του σε ένα μοναστήρι στο Κίεβο, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Ιντερφάξ. "Πολλοί άνθρωποι μπορεί έτσι, με το θάνατό τους, να συνέβαλαν στην εξιλέωση από τις αμαρτίες", συνέχισε.

Ο Πατριάρχης, ο οποίος έκανε την Τρίτη λειτουργία στη ζώνη αποκλεισμού γύρω από την κατεστραμμένη μονάδα, εκτίμησε ότι η θεία βούληση ήταν "παρούσα" στην καταστροφή του Τσερνόμπιλ, η "καταστροφή του, έγινε μια μεγάλη ηθική πρόκληση για χιλιάδες ανθρώπους".

"Η τραγωδία του Τσερνόμπιλ έδειξε ότι η "ηθική ευθύνη" του ανθρώπου πρέπει "να αυξάνεται ταυτόχρονα με τη δύναμή του που συνδέεται με την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών", υποστήριξε ακόμη ο Κύριλλος.

Κλήση σε απολογία για τον Παπαγεωργόπουλο

από τα "Νέα"

Κλήσεις και σε άλλα 24 άτομα - κατηγορούνται για υπεξαίρεση 51,4 εκατ. ευρώ.

Κλήσεις σε απολογία απέστειλε σε 25 άτομα που φέρονται να εμπλέκονται στην υπόθεση υπεξαίρεσης στο δήμο Θεσσαλονίκης ο γ΄ ειδικός ανακριτής Θεσσαλονίκης Κ. Αλεξίου.

Μεταξύ εκείνων που καλούνται να περάσουν το κατώφλι του γραφείου του ανακριτή είναι ο πρώην δήμαρχος Β. Παπαγεωργόπουλος καθώς και ανώτεροι υπάλληλοι, διευθυντές τμημάτων, πρώην αντιδήμαρχοι και ο πρώην γενικός γραμματέας του δήμου.

Οι κατηγορίες για τις οποίες, κατά περίπτωση, καλούνται να απολογηθούν οι κατηγορούμενοι, αφορούν στα κακουργήματα της υπεξαίρεσης σε βάρος του Δημοσίου και της πλαστογραφίας, σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις περί καταχραστών του Δημοσίου, καθώς επίσης το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος.

Το κατηγορητήριο στηρίζεται στο πόρισμα που παρέδωσε στις δικαστικές αρχές η οικονομική επιθεωρήτρια, Αναστασία Τσεμπερά, η οποία είχε αναλάβει τη διενέργεια της προκαταρκτικής εξέτασης.

Σύμφωνα με το πόρισμα το έλλειμμα στα ταμεία του δήμου ανέρχεται σε 51,4 εκατ. ευρώ.

  

[reasonGR: Έστω ότι δεν έκλεψε δραχμή ο Παπαγεωργόπουλος. Όταν όμως επί δημαρχίας σου καταληστεύονται δεκάδες εκατ. ευρώ κάτω από τη μύτη σου, η προφανής ανυπαρξία διοικητικών-οικονομικών ελέγχων καταδεικνύουν ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ευθύνες]

O Πάγκαλος κατά της "δημοσιογραφίας" των ανώνυμων blogs

Η ενημέρωση και οι εφημερίδες στην εποχή των blogs

του Θεόδωρου Πάγκαλου, από την "Καθημερινή"

Εχει πλέον ζωτική σημασία να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για ένα θέμα που απειλεί τη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, αλλά και κριτικής της εξουσίας και συνεπώς τον χαρακτήρα και το μέλλον της Δημοκρατίας μας.

Τα ανώνυμα blogs είναι σαν να γράφεις νύχτα στους τοίχους ένα καινούργιο σύνθημα κάθε 10 λεπτά, χωρίς να σε βλέπει κανείς και χωρίς, φυσικά, να υπογράφεις. Αυτή, ακριβώς, η ανωνυμία μετέτρεψε τα blogs από έμβλημα της ελευθερίας της έκφρασης και αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, στο απόλυτο σύμβολο του πιο ακραίου λαϊκισμού και συνωμοσιολογίας. Οσο πιο απίθανη, όσο πιο μυστικιστική, όσο πιο παράλογη, όσο πιο πολύ απευθύνεται στους πιο ανομολόγητους φόβους του ασυνείδητου, τόσο πιο μεγάλες πιθανότητες έχει μια θεωρία συνωμοσίας να εξαπλωθεί σε χιλιάδες mail μέσω της μεθόδου chain-mails.

Η ανωνυμία των blogs δικαιολογείται με το επιχείρημα του φόβου: ο απλός πολίτης γράφει ανώνυμα γιατί (υποτίθεται ότι) η εξουσία καραδοκεί για να τον κυνηγήσει. Ετσι καλλιεργείται η ρουφιανιά και καθαγιάζεται η μαύρη κουκούλα. Οποιοσδήποτε μπορεί ανώνυμα να γράφει ό,τι θέλει χωρίς να έχει καμία ευθύνη ούτε γι’ αυτό που γράφει ούτε για τον τρόπο που το γράφει. Ο δημόσιος λόγος των blogs είναι ο χειρότερος βιαστής της ελληνικής γλώσσας. Εξαντλείται, πολλές φορές, στα βασικά ρήματα (κατά προτίμηση όσα έχουν σχέση με σεξουαλικές πράξεις) και τις συνήθεις βρισιές.

Ηλεκτροσόκ για τη ΓΕΝΟΠ

του Στέλιου Μπαμιατζή, από το "news247"

Καταπέλτης είναι το πόρισμα του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Λ. Ρακιντζή, μέσα στο οποίο κατακεραυνώνει τη ΓΕΝΟΠ. Κρίθηκαν παράνομες όλες οι ενισχύσεις που κατέβαλε η Δ.Ε.Η. και οι οποίες στο διάστημα 1999 - 2010, έφθασαν τα 31,2 εκατ. ευρώ. Δείτε πού ξοδεύτηκαν τα λεφτά του ελληνικού λαού. Σκληρή απάντηση από τους συνδικαλιστές

Οι εκατό σελίδες - κόλαφος για τη ΓΕΝΟΠ! Αυτός θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος του πορίσματος του Λ. Ρακιντζή, ο οποίος κρίνει παράνομες όλες τις ενισχύσεις που κατέβαλε η ΔΕΗ προς τη ΓΕΝΟΠ, το διάστημα 1999 - 2010, μαζί με τα ποσά που αποδόθηκαν στον Οργανισμό Κοινωνικών Δραστηριοτήτων της ΓΕΝΟΠ, και έφθασαν στα 31,2 εκατ. ευρώ.

Το πόρισμα του επιθεωρητή παραδόθηκε σήμερα στην υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Τίνα Μπιρμπίλη, θα διαβιβαστεί και στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών καθώς "προκύπτουν νομικά θέματα".

Άμεση ήταν η αντίδραση της υπουργού, η οποία και ζήτησε από τη διοίκηση της ΔΕΗ να "παγώσουν" όλες οι καταβολές προς τη ΓΕΝΟΠ μέχρι την τελική διευθέτηση του θέματος.
Στα ευρήματα του ελέγχου που έκανε ο Γενικός Επιθεωρητής, ύστερα από αίτημα του ΥΠΕΚΑ, περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων δαπάνες για στάθμευση και κίνηση αυτοκινήτων που ανήκουν σε πρώην εργαζόμενους ή παιδιά εργαζομένων στη ΔΕΗ, για εκδρομές ή φιλοξενία ατόμων, για εκτύπωση περιοδικών που δεν αποστέλλονταν στους παραλήπτες, για μελέτη που δεν πραγματοποιήθηκε, ή ακόμη αφορούν σε αγορές λουλουδιών, αρωμάτων, ποτών, ηλεκτρονικών υπολογιστών που δεν ελέγχθηκε για ποιο σκοπό αγοράστηκαν, ποιοι τους πήραν, και πολλά πολλά άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία.

Debtocracy – Δήμαρχος Θεσσαλονίκης: 1-0

του Ορέστη Καλογήρου

Πριν από λίγες ημέρες το ΑΠΘ φιλοξένησε «με τιμές αρχηγού κράτους» το γνωστό «ντοκιμαντέρ». Στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ στο «δικό μας Ηρώδειο», όπως χαρακτηριστικά είπε ένας συνάδελφος. Η πρυτανεία μας φρόντισε με ιδιαίτερη επιμέλεια να ενημερωθεί ολόκληρη η πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και οι συμπολίτες μας.

Σήμερα το ΑΠΘ φιλοξένησε τον Δήμαρχο της Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη χωρίς καθόλου τιμές. Ήταν μια διδακτική βραδιά.

Μια λιτή ανακοίνωση του Τμήματος Χημείας ενημέρωνε πριν από λίγες ημέρες ότι ο Γιάννης Μπουτάρης ζήτησε να απευθυνθεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα της πόλης για να αναπτύξει τις ιδέες του σχετικά με την ανάγκη ο Δήμος και το ΑΠΘ να βρουν κοινό βηματισμό, να συνεργαστούν. Ο Δήμαρχος πάντα ρηξικέλευθος απευθύνθηκε για αυτό το σκοπό στο Τμήμα Χημείας του οποίου είναι απόφοιτος (και πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου του προδικτατορικά). Δεν έγινε γνωστό αν η επιλογή μιας τόσο «κακής» ημέρας με τους φοιτητές να έχουν όλοι γυρίσει στα σπίτια τους και τα μέλη ΔΕΠ να ετοιμάζονται για τον οβελία ήταν επιθυμία του Δημάρχου ή επιλογή του Τμήματος Χημείας.

Το αποτέλεσμα πάντως ήταν απογοητευτικό. Λίγοι συνάδελφοι, ελάχιστοι φοιτητές και μερικοί απλοί πολίτες (σύνολο 100 άνθρωποι) βρέθηκαν στο εντελώς ακατάλληλο παλιό αμφιθέατρο του Χημείου για να ακούσουν τον Γιάννη Μπουτάρη (αντίθετα με το «ντοκιμαντέρ» που όπως μάθαμε αρμοδίως είχε “ιδιαίτερα μεγάλη προσέλευση”).

Κριτική Μπουτάρη για τον κομματισμό στα πανεπιστήμια

από το "tvxs"

"Η κομματικοποίηση των Πανεπιστημίων είναι ο Μουμπάρακ που έχει καθήσει στο σβέρκο της σπουδάζουσας νεολαίας"

Σε ομιλία του το βράδυ της Τρίτης σε ακαδημαϊκό και φοιτητικό ακροατήριο στο αμφιθέατρο του τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, του οποίου είναι παλιός απόφοιτος, ο κ. Μπουτάρης πρότεινε «την αποβολή των κομματικών παρατάξεων των φοιτητικών νεολαιών από τη μέθοδο επιλογής, όποια και να είναι αυτή, των διοικητικών αρχών των τμημάτων, σχολών και πανεπιστημίων της χώρας», τονίζοντας ότι η πρακτική αυτή «βλάπτει την ιερή σχέση διδάσκοντος και διδασκομένου» και ότι «δεν επιδέχεται βελτιώσεις και απλά πρέπει να καταργηθεί».

«Η κομματικοποίηση του πανεπιστημίου είναι ο Μουμπάρακ, που έχει καθίσει στο σβέρκο της σπουδάζουσας νεολαίας μας. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να τον ξεφορτωθείτε», πρόσθεσε ο δήμαρχος.

Ο κ. Μπουτάρης σημείωσε ακόμη ότι εκτός από «αποκομματικοποίηση» πρέπει η πανεπιστημιακή διακυβέρνηση να διεκδικήσει και την «απο-ασυλοποίηση» του πανεπιστημίου, υπό την έννοια της αποφυγής της δημιουργίας «ατμόσφαιρας γκέτο» και του δημιουργικού ανοίγματος του πανεπιστημίου και των υπαίθριων χώρων του στην κοινωνία και την πόλη.

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης υποστήριξε την ανάγκη τεχνοκρατικής διαχείρισης των πανεπιστημίων και την σύνδεσή τους με την παραγωγική διαδικασία. Υπογράμμισε ότι το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης πρέπει να συνδεθεί οργανικά ακόμη περισσότερο με την πόλη και ότι πέραν της κρατικής και ευρωπαϊκής ενίσχυσής του, σε συνεργασία και με το δήμο, να επιδιώξει την αξιοποίηση κληροδοτημάτων και αναζήτηση χορηγιών, ακόμη και από ιδιώτες, επιχειρηματίες, παλιούς αποφοίτους, ή ευκατάστατους πολίτες προς όφελος της περαιτέρω αναβαθμισμένης εκπαιδευτικής και ερευνητικής λειτουργίας του.

Σε παρατήρηση από το κοινό, ότι οι απόψεις του «μπορεί να είναι μειοψηφικές σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια», ο κ. Μπουτάρης απάντησε ότι «αυτό δεν έχει καμία σημασία», αλλά «το σημαντικό είναι ότι οι απόψεις υπάρχουν και ότι κατατίθενται στο δημόσιο διάλογο, ώστε η καλύτερη να προχωρά, η λιγότερο καλύτερη να υποχωρεί κ.τ.λ.».

Debtocracy: 19+1 κριτικές...

• Debtocracy προς αποφυγήν

• Τι είδα στο Debtocracy

• Debtocracy... όπως Ideocracy

• DEBTOCRACY: ΑΝΤΙ ΚΡΙΤΙΚΗΣ... ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

• VERECEMOS! Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ #DEBTOCRACY

• DebtOcracy: λιπόψυχα μισόλογα, υπεκφυγές και ανακρίβειες

• Debtocracy: αντικειμενικότητα και σύμβολα

• Τι ζόρι τραβάτε με όσους δεν πείστηκαν απ’ το #Debtocracy (και γιατί;)

• Ψέματα, μεγάλα ψέματα και ντοκιμαντέρ

• Χρεοκρατία: Aν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουμε

• #WTF=What the FAQ

• Κάποιες σκέψεις για το debtocracy...

• Debtocracy - Υποκειμενικά

• To απεχθές χρέος και άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε

• Η έννοια του Odious Debt και η περίπτωση του Ισημερινού. Γιατί τόσος θόρυβος;

• Debtocracy - Η κριτική

• Το indie ντοκιμαντέρ που μας καλεί να μην πληρώσουμε το «ανήθικο» χρέος

• Ο χαρισματικός ηγέτης Φέλιξ Μπόρχα

• Debtocracy: Γιατί δεν συνυπέγραψα

• Η αφέλεια, η κουτοπονηριά και οι ιδεοληψίες προτείνουν εθνική πολιτική

Μια (αληθινή) ιστορία δημοσιου bullying - με τέλος καλό.

του Άρη Δημοκίδη, από το "Lifo"

Ένας βολεϊμπολίστας άκουσε υπερβολικά πολλές βρισιές σ' αυτόν τον αγώνα - κι αποφάσισε να αντιδράσει...

 Αυτός στον αέρα είναι ο Michael, παίκτης Βραζιλιάνικης ομάδας βόλεϊ. Στον ημιτελικό της Βραζιλιάνικης ΣούπερΛίγκα του βόλεϊ, οι οπαδοί της αντίπαλης ομάδας άρχισαν να τον κοροϊδεύουν και να φωνάζουν κάθε φορά που έκανε σερβίς τη λέξη bicha, που θα μεταφραζόταν ως "πούστης".

Την φωνάζανε όλοι. Κάθε φορά που ο παίκτης έπαιρνε την μπάλα μικροί και μεγάλοι φώναζαν ρυθμικά, με χαρά: "Πού-στης, πού-στης". Κι οι γυναίκες και τα παιδάκια.

Δείτε στο βίντεο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα συμπυκνωμένες τις στιγμές εξευτελισμού που έζησε ο παίκτης.

Τι έγινε μετά:

Μια μέρα αργότερα, κι ενώ το βίντεο είχε κάνει το γύρο του κόσμου ο Michael (που είχε υποστεί κι άλλη λεκτική βία σε παλιότερους αγώνες) αποφάσισε να αντιδράσει. Με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο: κάνοντας come out.

Τα "μοντέλα" αναδιάρθρωσης χρέους: Ουρουγουάη, Αργεντινή, Ισημερινός, Ρωσία

του Χάρη Σαββίδη, από την "Ημερησία"

Kαθώς όλο και περισσότεροι υποστηρίζουν ότι το ελληνικό δημόσιο δεν θα καταφέρει να εξυπηρετήσει το σύνολο του χρέους του, η «H» επιχειρεί να φωτίσει διάφορες εναλλακτικές επιλογές. Eίναι προφανές ότι η ελληνική κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους μόνο αν έχει προηγουμένως εξασφαλίσει διεθνή συναίνεση και με στόχο την ταχύτερη δυνατή επιστροφή στις αγορές. Δεδομένου αυτού, προτιμότερη επιλογή φαντάζει η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους -πιθανότατα κατά τα πρότυπα όσων συμφωνήθηκαν ήδη για τα δάνεια από την E.E. Δεν είναι, όμως, καθόλου σίγουρο ότι η επιμήκυνση θα αποδειχθεί ικανή να λύσει το πρόβλημα χρέους, οπότε η Eλλάδα θα οδηγηθεί στην επιλογή του «κουρέματος», που ήδη έχουν συμφωνήσει οι Eυρωπαίοι να ισχύσει από το 2013. Kαι στις δύο περιπτώσεις οι ξένοι δανειστές θα δέχονται πίεση να αποδεχθούν το συμβιβασμό, προκειμένου να αποφύγουν τις συνέπειες μιας συνολικής στάσης πληρωμών, που θα προκύψει είτε ως επιλογή είτε (το πιθανότερο) ως αναγκαιότητα. Mία ενδιάμεση περίπτωση θα μπορούσε να αποτελέσει η αποκήρυξη του επαχθούς χρέους, κατά τα πρότυπα όσων έπραξε προς τριετίας ο Iσημερινός.

Οι σχέσεις “στοργής” του Παναγιώτη Ψωμιάδη με τον “πρατηριούχο”

από τη "Lifo"

Να για ποιόν “αμάρτησε” ο καλός άνθρωπος Πανίκας

Φαίνεται ότι δεν ήταν τόσο η μεγάλη καρδιά του πρώην Νομάρχη-νυν Περιφερειάρχη που τον έριξε στο φιλό τιμο και στο γράμμα του νόμου με την 12μηνη φυλάκιση για μείωση προστίμου. Όπως αποκαλύπτει το Έθνος της Κυριακής σε ρεπορτάζ του Χρίστου Τελίδη, ο πρατηριούχος ήταν γνωστό στέλεχος της ΝΔ στη δυτική Θεσσαλονίκη, δημοτικός σύμβουλος για 8 χρόνια στον Εύοσμο με γαλάζιο δήμαρχο, ήταν επίσης μέλος της ΝΟΔΕ Δυτικού τομέα της ΝΔ και άνθρωπος του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου όταν ήταν βουλευτής και στη συνέχεια του ίδιου του Παναγιώτη Ψωμιάδη. Στο Δήμο Ευόσμου δε, ο “πρατηριούχος” είχε οριστεί ως υπεύθυνος για να διαχειρίζεται τα κοινοτικά προγράμματα. 

Όπως γράφει το “Εθνος”, ο σημερινός ψυχοπονιάρης περιφερειάρχης και πρώην νομάρχης, το 2005, παρά το γεγονός ότι ο Χρ. Καραγιαννίδης ήταν υπότροπος επί χρόνια και είχε σωρεία καταλογισμών και προστίμων και από άλλες υπηρεσίες για νοθεία καυσίμων, μετέτρεψε το συνολικό του πρόστιμο για πέντε υποθέσεις, από 89.000 ευρώ σε μόλις 5.000 ευρώ. Τα στοιχεία που αποκαλύπτει το «Εθνος της Κυριακής» διαψεύδουν πολλαπλά τους ισχυρισμούς του Π. Ψωμιάδη ότι από... φιλευσπλαχνία και μόνο μείωσε τα πρόστιμα ενός απλού πολίτη που είχε πρόβλημα υγείας. 

Στελέχη της ίδιας της ΝΔ αποκαλύπτουν, εκτός των άλλων, ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002 ο «πρατηριούχος» είχε μετατρέψει και το πατάρι ενός από τα δύο πρατήριά του, σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της Θεσσαλονίκης, εκατό μόλις μέτρα από την πλατεία Βαρδαρίου, σε... ανεπίσημο εκλογικό κέντρο του «γαλάζιου» υποψήφιου νομάρχη.Ο Π. Ψωμιάδης είχε φροντίσει να καθαρίσει τα πρόστιμα του «πρατηριούχου» του από τον Ιανουάριο του 2005, κι αυτό αφού προηγουμένως ο τελευταίος είχε εξαντλήσει όλα τα ένδικα μέσα κατά των προστίμων, χωρίς να πετύχει τίποτα. Να σημειωθεί ότι ο Χρ. Καραγιαννίδης πέθανε το 2009, σχεδόν πέντε χρόνια μετά τη σχεδόν εξαφάνιση των προστίμων.

''Ο χαρισματικός ηγέτης Φέλιξ Μπόρχα''

από το "λευκό θόρυβο"

Μια (ακόμα) κριτική στο Debtocracy

Διαβάζω μέρες τώρα τη διαμάχη που έχει ξεκινήσει σχετικά με το «Debtocracy» και πολύ διασκεδάζω. Επειδή αυτή τη φορά δεν κρύβεται -μπαμ κάνει ο «μονός καυγάς». Κάτι σαν τα οικογενειακά διπλά των ποδοσφαιρικών ομάδων, που φοράνε πράσινα φανελάκια στους αναπληρωματικούς του Ολυμπιακού ας πούμε και μετά πανηγυρίζουν: «σας γαμήσαμε παλιοβαζέλια». Ή το ανάποδο βεβαίως (με εξαίρεση τις ομάδες στις οποίες αγωνίζονται οι Λέτο, Καστίγιο ή Τζεμπούρ και παίζουν το «μόνος μου κι όλοι σας»).

Για αρχή να σου ξεκαθαρίσω οτι το είδα το ντοκυμαντέρ και στο τέλος δεν ήξερα αν θα έπρεπε να βλαστημάω για τις βλακείες που λέγονται εκεί μέσα ή για την μια, ολόκληρη, ώρα που έχασα ακούγοντάς τες.

Θα ξεπεράσω στα γρήγορα την καλλιτεχνική πλευρά της συγκεκριμένης παραγωγής η οποία δεν ενδιαφέρει και γι΄αυτό ίσως δεν υπάρχει (σε βαθμό ενοχλητικό όμως) και θα περάσω στο κυρίως πιάτο. Το ντοκυμαντέρ ξεκινάει αποδίδοντας τις πρέπουσες σπονδές στον δάσκαλο του φτηνού εντυπωσιασμού Μάικλ Μουρ (τον επιλεγόμενο και Αμερικάνο Τριανταφυλλόπουλο) και σ΄αυτό το πλαίσιο εξομοιώνει τον Στρος Καν (νομίζω) και τον Παπανδρέου (στα σίγουρα) με τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Το κόλπο που χρησιμοποιεί είναι πανέμορφο: παίρνει δηλώσεις των μεν και του δε περί «ασθενούς» και τις παίζει κολλητά –στο χαλαρό βγαίνει το συμπέρασμα. Αναφέρεσαι στη χώρα με ιατρικούς όρους; Είσαι δικτάτορας –πάει και τέλειωσε. Υπογραφή: ΑΜΑΝ, ή ΟΛΑ 15, ή ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ, πατέντα: Μαλβίνα Κάραλη.

Theocracy

από το "ελληνάκι"

Πολλές φορές εμπλεκόμαστε σε προβληματισμούς και αντιπαλότητες για διάφορες λεπτομέρειες που επηρεάζουν τη ζωή μας στην Ελλάδα, και ξεχνάμε να δούμε και να εστιάσουμε σε βαθύτερες αιτίες. Για παράδειγμα ξεχνάμε, πως αν θέλουμε όντως να μιλάμε για ανάπτυξη πολιτισμική και κοινωνική άρα και οικονομική, μας οφείλουμε ακόμα έναν Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και μία Βιομηχανική Επανάσταση˙ φαινόμενα τα οποία επηρέασαν τις ρίζες ολόκληρου του δυτικού πολιτισμού και τα οποία εμείς αγνοήσαμε επιδεικτικά όταν συνέβαιναν.

Και φυσικά συνεχίζουμε να τα αγνοούμε ως μη γενόμενα, αφού καταστάσεις όπως ο διαχωρισμός Κράτους-εκκλησίας, η φορολόγηση της εκκλησίας με ευνοϊκούς όρους και εν τέλει το γεγονός ότι το σύγχρονο ελληνικό Κράτος παραμένει άρρηκτα προσκυνημένο στα ράσα παρέχοντας ένα ιδιαίτερο σύνολο διαπλεκόμενων συμφερόντων δεν φαίνεται να απασχολούν πολλούς. Ακόμα και οι πιο «ανοιχτόμυαλοι επαναστάτες» παραγνωρίζουν το γεγονός ότι όταν κάνουν πορείες στη Βουλή για να κράξουν το Κράτος, λίγα τετράγωνα πιο πέρα, μέσα στην ησυχία και τα γλυκά τιτιβίσματα του Κολωνακίου, στη Μονή Πετράκη, οι business του σκοταδισμού συνεχίζουν as usual.

Βέβαια για να συνεχίσει η μπίζνα του σκοταδισμού, πρέπει να σιγουρευτείς ότι το ποίμνιό σου παραμένει αριθμητικά σταθερό ή έχει έστω αυξητικές τάσεις. Διαφορετικά τα μαθήματα ψευδοηθικής, ανασφάλειας, υποταγής, ενοχής, ασεξουαλικότητας, μοιρολατρείας, νεκρολαγνείας, παραλογισμού και μεταφυσικής που διδάσκεις πάνε στο βρόντο. Φυσιολογική ήταν λοιπόν η αντίδραση σύσσωμης της μαυροφόρας πλέμπας πριν μερικούς μήνες όταν το Υπουργείο Παιδείας και Αστρολογίας ανακοίνωσε ότι στο «νέο Λύκειο» το μάθημα των θρησκευτικών θα είναι πλέον προαιρετικό.

Θυμός και Νεοέλληνες

του Στ. Γ. Καλαϊτζόγλου, από τον "Εφήμερο Λόγο"

όπως δημοσιεύτηκε στα "Χανιώτικα Νέα" -11/04/2011

«O καθένας μπορεί να θυμώσει - αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να θυμώσεις με το σωστό άτομο στο σωστό βαθμό και στη σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο- αυτό δεν είναι εύκολο». [Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια]

«Για δυο πράγματα δεν πρέπει να θυμώνει ποτέ κανείς: Γι΄ αυτό που μπορεί να διορθώσει και γι΄αυτό που δεν μπορεί να διορθώσει».  

[Thomas Fuller, 1608-1661, Άγγλος στοχαστής] 

OI ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ είμαστε συνεχιστές των προγόνων μας κυρίως στα ελαττώματά τους! «Θυμώνουμε», ακριβώς όπως το λέει ο κι Αριστοτέλης, όχι για τη σωστή αιτία ή το σωστό πρόσωπο, ούτε για τη σωστή περίπτωση και στο σωστό χρόνο, αλλά για… άλλα αντ΄ άλλων! 

Έτσι,

-θυμώνουμε με το πρόστιμο που μας γράφει η τροχαία για παράνομη στάθμευση ή παρκάρισμα, αλλά όχι για την ίδια την παρανομία μας,

-θυμώνουμε για το ρουσφέτι που γίνεται στους άλλους, αλλά όχι γι αυτό που θα θέλαμε κι εμείς,

-θυμώνουμε για την… τυφλή δικαιοσύνη που κάνει «τα στραβά μάτια» σε τόσα σκάνδαλα πολιτικών, αλλά την εκλιπαρούμε να κάνει το ίδιο και σε δική μας περίπτωση,

Debtocracy: Γιατί δεν συνυπέγραψα

του Γιάννη Βαρουφάκη*, από το "protagon"
 

Το ντοκιμαντέρ Debtocracy το είδατε φαντάζομαι, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Στις 2 Φεβρουαρίου πήρα ένα email από τον Jamie Galbraith, γνωστό οικονομολόγο (και γιο του μεγάλου John Kenneth Galbraith), με το οποίο με ρωτούσε την άποψή μου για την προσπάθεια δημιουργίας μιας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) της οποίας στόχος θα ήταν να μελετήσει προσεκτικά την σύσταση του ελληνικού δημόσιου χρέους: σε ποιον χρωστάμε, πότε δανειστήκαμε, για ποιον λόγο, τι έγιναν αυτά τα χρήματα, κατά πόσον η Βουλή και η κοινή γνώμη τηρείτο ενήμερη για αυτές τις συμφωνίες δανεισμού κλπ. To ερώτημα του Galbraith ήταν αν θεωρώ σκόπιμο να υπογράψει (κι αν εγώ θα υπέγραφα).

Διάβασα προσεκτικά το σκεπτικό της ΕΛΕ. Εξ αρχής η προδιάθεσή μου ήταν θετική. Πράγματι, η διαφάνεια και η λογοδοσία αποτελούν βασικές αρχές της δημοκρατίας χωρίς τις οποίες η δημοκρατία δεν είναι παρά ένα άδειο πουκάμισο με το οποίο καλύπτονται λογιών-λογιών απολυταρχικές ανομίες. Ο λαός, είναι αλήθεια, δικαιούται να γνωρίζει σε ποιον χρωστά και τι έγιναν τα χρήματα τα οποία δανείστηκαν κατά καιρούς οι κυβερνώντες στο όνομά του. Ιδίως όταν η αποπληρωμή του χρέους είναι τόσο δυσβάστακτη που θέτει υπό απειλή ακόμα και την ύπαρξη της χώρας.

Κι όμως. Όταν τελείωσα την ανάγνωση του σκεπτικού της ΕΛΕ, και μετά από βασανιστική σκέψη, αποφάσισα ότι δεν θα συνυπέγραφα την προσπάθεια. Η απάντησή μου στον Galbraith ήταν η εξής (σε δική μου ελεύθερη μετάφραση):

Λόγια μεγάλων ανδρών: "Ασ'τα για αργότερα..."

[To Βήμα, 10/04/2011]

Debtocracy: Το indie ντοκιμαντέρ που μας καλεί να μην πληρώσουμε το «ανήθικο» χρέος

του Θοδωρή Γεωργακόπουλου, από το "yupi"

 

Το ντοκιμαντέρ μπορεί να είναι μια από τις κορυφαίες, τις πιο δύσκολες αλλά και πιο αποτελεσματικές μορφές δημοσιογραφίας. Σου δίνει τη δυνατότητα με εικόνες, λόγια, γράμματα, σκηνές και κεφάλια που μιλάνε, να πεις στα γρήγορα μια ιστορία που μπορεί να χρειαζόταν χιλιάδες λέξεις από το δημοσιογράφο και πολλές ώρες από τον αναγνώστη. Ωστόσο, όπως ισχύει και στην έντυπη δημοσιογραφία, το ντοκιμαντέρ κινδυνεύει από ένα πράγμα:

Το δάχτυλο.

Αν έχεις δει τις ταινίες του Μάικλ Μουρ, θα έχεις παρατηρήσει ότι τα καλύτερα σημεία τους είναι οι συνεντεύξεις αληθινών ανθρώπων που λένε πράγματα που μέχρι σήμερα δεν μπορούσες να φανταστείς, και μ’ αυτές ο δημιουργός σού μεταφέρει τις καλύτερες και πιο ζωντανές πτυχές του θέματός του, είτε είναι η φτώχια στο Φλιντ του Μίσιγκαν, είτε οι φονικές επιπτώσεις της οπλοφορίας. Τα χειρότερα σημεία τους είναι εξίσου ευδιάκριτα: Είναι οι σκηνές όπου ο ίδιος ο δημιουργός διατρανώνει την άποψή του γι' αυτά που βλέπεις (συνήθως με χαλί λυπητερή μουσική), δηλαδή σου κουνάει το δάχτυλο διδακτικά, εσένα, θεατή, που δεν μπορείς να καταλάβεις από μόνος σου τι σημαίνουν τα στοιχεία που μόλις σου παρουσίασε, και πρέπει να στο υπογραμμίσει με ρητορεία.

Νομίζω ότι είναι πολύ επικίνδυνο το να ξεκινήσεις να φτιάξεις ένα ντοκιμαντέρ έχοντας στο μυαλό σου μια γνώμη. Το ντοκιμαντέρ -όπως και η έντυπη δημοσιογραφία- πρέπει να έχει ως σκοπό την αποκάλυψη ή την ανάδειξη μιας αλήθειας. Από αυτή την άποψη, το Debtocracy, το νέο πολυσυζητημένο ταινιάκι των δημοσιογράφων Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνας Κιτίδη που προβλήθηκε για πρώτη φορά χθες online, δεν μπορεί να θεωρηθεί ακριβώς ντοκιμαντέρ. Έχει ως θέμα του την ελληνική κρίση χρέους, αλλά ξεκινά και τελειώνει σε μια γνώμη που υποστηρίζεται περισσότερο από την ιδεολογία και λιγότερο από την αλήθεια, και στην πορεία σού κουνάει (πολύ πολύ εμφατικά) το δάχτυλο.