Το παιχνίδι της υποκρισίας και τα εύκολα λόγια…

του Γιώργου Καρελιά

Ώστε, λοιπόν, θα μειωθεί δραστικά η εθνική μας κυριαρχία. Το είπε και ο πρόεδρος της Eυρωζώνης, Γιούνκερ, που θεωρείται από τους φίλους μας. Φαντασθείτε τι λένε οι άλλοι, δηλαδή. Κι εμείς -που… δεν το ξέραμε! Ανατριχιάσαμε με το που το ακούσαμε. Και άρχισαν να εκφωνούνται και να δημοσιεύονται πάλι εθνικοπατριωτικές κορώνες.

Τι υποκρισία! Μια χώρα που έχει μάθει να τρέφεται με μύθους και ψευδαισθήσεις, περίμενε έναν Ευρωπαίο αξιωματούχο να της πει το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, αν αρνείσαι την πραγματικότητα, αυτή θα ‘ρθει κάποια στιγμή να σε προσγειώσει. Ότι αν ζητάς συνεχώς δανεικά και ξεπεράσεις κάποιο όριο, ο δανειστής θα σου πει «από εδώ και πέρα θα κάνεις αυτά και αυτά». Κι αν αποδειχθεί ότι δεν μπορείς εσύ να τα κάνεις, θα σου τα επιβάλει αυτός.

Τι υποκρισία! Επί δεκαετίες «κυνηγάμε» τους φοροφυγάδες κι αυτοί κάνουν πάρτι. Επί δεκαετίες «μειώνουμε» την κρατική σπατάλη κι αυτή απογειώνεται. Επί δεκαετίες συντηρούμε άχρηστους οργανισμούς μόνο και μόνο για να βολεύεται η κομματική πελατεία. Και τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι και κάτι πρέπει να γίνει, πάλι δεν μπορούμε. Και είναι «μείωση της εθνικής κυριαρχίας», που θα ‘ρθουν αλλοδαποί εμπειρογνώμονες να επιβλέπουν πώς θα τα κάνουμε;

Μάλλον κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Είναι, άραγε, εθνική κυριαρχία να ζητάμε συνεχώς δάνεια χωρίς να διασφαλίζουμε τις προϋποθέσεις αποπληρωμής τους, παρά μόνο με τη συνήθη-και ανήθικη- μέθοδο της φορολόγησης των ίδιων και των ίδιων; Γιατί, άραγε, να νιώθω εθνικά μειωμένος εγώ που πληρώνω ανελλιπώς τους φόρους μου-τακτικούς και έκτακτους, οριζόντιους και κάθετους- αν έρθει Ευρωπαίος εμπειρογνώμονας να πει στους άχρηστους δικούς μας πώς θα φέρουν στο κρατικό ταμείο όσους τόσα χρόνια πίνουν στην υγεία των κορόιδων;

Ας αφήσουμε τις υποκρισίες και τα εύκολα λόγια. Όσοι από την πολιτική και τα Μέσα Ενημέρωσης αβαντάρουν συνθήματα του τύπου «Δεν χρωστάμε – Δεν πουλάμε - Δεν πληρώνουμε», για να αποκτήσουν πρόσβαση στην πελατεία της πλατείας, είναι εντελώς ανεύθυνοι. Διότι αν, προκειμένου να είμαστε εθνικά υπερήφανοι (τρομάρα μας), δεν πουλήσουμε τίποτα και εξακολουθήσουμε να ζητάμε, θα ‘ρθει η στιγμή που οι άλλοι θα πουν «στοπ, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας». Και τότε η πλατεία -τότε θα γίνουν πολλές και πολυπληθέστερες-μπορεί να θυμηθεί ποιοί λαΐκιζαν ασύστολα, να στραφούν όλοι εναντίον όλων και να μη μαζεύεται τίποτα.

Επί δεκαετίες κοροϊδεύαμε τους κουτόφραγκους κατασπαταλώντας τους πόρους που μας έδιναν. Κοροϊδεύαμε και τους εαυτούς μας. Ζούσαμε με την ψευδαίσθηση ότι αυτό θα συνεχιζόταν επ’ άπειρον. Πριν από ενάμισι χρόνο κάποιοι ξύπνησαν απότομα. Και έκτοτε διεξάγεται μια μάχη μεταξύ υπευθυνότητας και λαϊκισμού. Όμως, όλο και λιγότερο ακούγονται οι ψύχραιμες και λογικές φωνές. Έτσι όπως πάμε είναι ζήτημα χρόνου η ανευθυνότητα να κυριαρχήσει πλήρως.

Και τότε…

(από την "aixmi")