Τι θα έκανα με το άγος του ΟΣΕ

του Κωστή Λυμπουρίδη

Ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδας είναι μια ιστορία αθλιότητας, την οποία ανέχονται αδιαμαρτύρητα οι Έλληνες φορολογούμενοι για πολλά χρόνια. Θα παραθέσω ορισμένα στοιχεία που συνθέτουν το μέγεθος της καταστροφής.

Τα βασικά οικονομικά στοιχεία του Οργανισμού τα τελευταία χρόνια έχουν ως εξής:

Αυτό σημαίνει ότι:

• για κάθε εισιτήριο των 17 ευρώ που αγοράζουμε, ο ΟΣΕ καταβάλλει μισθό 29 ευρώ, μπαίνει συνολικά μέσα 93, επιδοτείται από το Δημόσιο με 54 και δανείζεται άλλα 48!
• κάθε Έλληνας χρωστάει 1.000 χρέος, απλά για να υπάρχει ο ΟΣΕ!
• το κόστος προσωπικού (ακόμα και το μειωμένο του 2009) αντιστοιχεί σε 4.182 εργαζόμενους (κυρίως βασικής εκπαίδευσης), δηλαδή μέσο κόστος 70.000 ευρώ ανά εργαζόμενο!

Το άγος συμπληρώνεται από τα παρακάτω στοιχεία:

• ο ΟΣΕ καλύπτει μόλις το 2,5% των εμπορευματικών μεταφορών στην Ελλάδα (το 97,5% διενεργείται οδικώς, δηλαδή με νταλίκες). Αλλά και σε αυτό ακόμα το ποσοστό, πρέπει να υπολογίσουμε και το «παραμάγαζο» που πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι είχαν στήσει εργαζόμενοι και εκμεταλλεύονταν το δίκτυο του ΟΣΕ εισπράττοντας οι ίδιοι.
• το 30% των 2.500 χλμ δικτύου του είναι στο παλαιό, μη ευρωπαϊκό, πλάτος και στην ουσία είναι άχρηστο.
• το δίκτυο του ΟΣΕ καλύπτει περίπου 20 από τους 51 νομούς της Ελλάδας, ενώ όλοι οι νομοί διαθέτουν ΚΤΕΛ, τα οποία τον ανταγωνίζονται στη μεταφορά επιβατών
• 2.700 υπάλληλοι πρόκειται να μεταταγούν στο Δημόσιο, προκειμένου να πάψει ο ΟΣΕ να είναι ζημιογόνος. Αυτό σημαίνει ότι αφενός έτσι κι αλλιώς θα μπορούσε να δουλεύει με 1.500 εργαζόμενους, αφετέρου ότι το κόστος μισθοδοσίας απλά «θα κρυφτεί» στο αχανές Δημόσιο.

Δυστυχώς, η μόνη λύση για τον ΟΣΕ είναι το άμεσο κλείσιμο. Μια ανώνυμη εταιρία με ζημιές 4 με 9 φορές το τζίρο της θα είχε κλείσει προ πολλού, καθώς κανείς μέτοχος δεν θα έβαζε πλέον λεφτά. Πρέπει επιτέλους και ο μέτοχος του ΟΣΕ, το Ελληνικό Δημόσιο, να αντιληφθεί ότι εκπροσωπεί όλους εμάς τους φορολογούμενους που δεν δεχόμαστε πλέον να χρηματοδοτούμε 4.200 υπαλλήλους Δημοτικού με 70.000 ευρώ το χρόνο.

Τι θα έκανα τον ΟΣΕ; Θα τον έκλεινα σε μια μέρα και θα έδινα στους υπαλλήλους του το προβλεπόμενο επίδομα ανεργίας, που έτσι κι αλλιώς θα έπαιρνε κάθε μη προνομιούχος εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα. Στο κράτος θα έμενε ένα χρέος περίπου 11 δις ευρώ, αλλά και η υποδομή. Με έναν πλειοδοτικό διαγωνισμό θα καλούσα οποιαδήποτε σιδηροδρομική εταιρία της Ευρώπης στήσει μια νέα εταιρία εκ του μηδενός, προσλαμβάνοντας και πολλούς απολυμένους του ΟΣΕ, με μισθούς αγοράς. Στη νέα σιδηροδρομική εταιρία θα παρείχα πλήρως ελεύθερα τιμολόγια, και μάλιστα στους νομούς όπου υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο θα απελευθέρωνα και τα τιμολόγια των τοπικών ΚΤΕΛ. Ο ανταγωνισμός των δύο φορέων θα οδηγούσε σε μικρότερες τιμές και καλύτερες υπηρεσίες.

Δυστυχώς αυτά θα έκανε κάποιος που επιχειρούσε να βάλει μια τάξη στη μαύρη τρύπα του Δημοσίου, και όχι μια Κυβέρνηση, βασική προτεραιότητα της οποίας είναι να διαφυλάξει τα παιδιά που προσέλαβε, να κρύψει από τους φορολογουμένους τους τεράστιους μισθούς που παίρνουν για μηδενικό έργο και να μας αναγκάσει να συνεχίσουμε να πληρώνουμε κοντά στο 1 δις το χρόνο λόγω της «κοινωνικής σημασίας του σιδηρόδρομου».

Υ.Γ. Αν δεν σας έπεισα, ίσως σας πείσει ότι η ως άνω εταιρία που ζει αποκλειστικά απομυζώντας τους φόρους μας, προκηρύσσει διαγωνισμό ύψους 33.000 ευρώ για μίσθωση δυο δωματίων σε ξενοδοχείο στο Κιάτο....

(από το Ε-Δράση)