Γαλάζια λουκάνικα και πράσινες κότες - το "Greek Revolution" ξεκίνησε από τα ΤΕΙ Πειραιά

Η ζωή μου όλη: τσάμπα οι κότες - τσάμπα οι μάγκες

 της Αναστασίας Λαμπρία, από το protagon

Καμιά φορά η αφέλεια ή η εθελοτυφλία μου περνάει την κόκκινη γραμμή: να, τις προηγούμενες μέρες αναρωτιόμουν γιατί οι Ισπανοί, γιατί οι Αιγύπτιοι κι όχι εμείς. Τι περιμένουμε και δεν βγαίνουμε στους δρόμους κι αν όχι εμείς οι υποταγμένοι πια στη μοίρα μας μεσήλικες, οι φρέσκοι, οι ζωντανοί, οι νεότεροι. Γιατί κοιμούνται τις νύχτες στις πλατείες οι Ισπανοί γιατί αυθόρμητα συγκεντρώθηκαν χωρίς όρντινα κομματικά και πώς αυτοί έχουν να εκφράσουν κάτι. Προσπαθώ να φανταστώ το ανάλογο εδώ και φαίνεται πως η δύναμή μου στο ονειρεύεσθαι έχει τρωθεί, ίσως ανεπανόρθωτα (η κυβέρνηση το ξέρει καλύτερα).

Αντ’ αυτού βάψαν μπλε τα λουκάνικα, πράσινες τις κότες του σούπερ μαρκετ και άρχισαν να χώνουν με κινήσεις παλινδρομικές  τα λουκάνικα στις κοιλιές απ τα κοτόπουλα, τα χωσαν και στο στόμα μιας πλαστικής σεξο κούκλας. Πράσινες κότες είναι η κυβέρνηση, οι μπλε γαμ....ες η Νέα Δημοκρατία. Τα αγόρια της ΔΑΠ, ντυμένα στα μπλε ξεφώνιζαν συνθήματα και κουνούσαν τους γοφούς τους μπρος πίσω. Στο πίσω μέρος του μυαλού τους προφανώς και δεν είναι εγγεγραμμένες οι εικόνες από τον πόλεμο του Βιετνάμ – κεφάλια των βιετκόγκ με χωμένα στο στόμα τους τα αποκομμένα όργανα τους. "Όχι ρε μαλάκα, όχι ρε συ, τι μου λες τώρα...".  Με άλλα έχουν μεγαλώσει αυτ' τα αγόρια, με ό,τι ακριβώς ανατρέφονται γενιές και γενιές νεοελλήνων.  Μεγάλο σχολείο το ποδόσφαιρο, το μεγαλύτερο. Τι πλατείες και πράσιν’ άλογα (και είναι και πράσινα!).

Για όσους δεν κατάλαβαν, ας δουν ή ξαναδούν το βιντεάκι από τη γιορτή της ΔΑΠ.

Είμαστε άξιοι της μοίρας και της εξουσίας μας. Σκάστε και γαμάτε τις κότες.