Γιώργος Γλυνός: «Η Ελλάδα θα σωθεί, η Ευρώπη δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει»

ο νέος σύμβουλος του Πρωθυπουργού επί ευρωπαϊκών υποθέσεων,

που έβαζε βόμβες επί χούντας και τώρα είναι φίλος του Ολι Ρεν

του Π. Παπαδόπουλου

ΑΠΟ το γραφείο του στον παλιό «Αστέρα» της πλατείας Συντάγματος, όπου σήμερα στεγάζονται υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών και γραφεία συμβούλων του Πρωθυπουργού, ο κ. Γιώργος Γλυνός έχει οπτική επαφή με τους «Αγανακτισμένους» και είναι εμφανές ότι τους καταλαβαίνει πολύ καλά, επειδή έχει υπάρξει και ο ίδιος αγανακτισμένος σε μια εποχή όπου η αγανάκτηση είχε βαρύ τίμημα. Κανείς από τους «Αγανακτισμένους» ωστόσο δεν θα μπορούσε να υποπτευθεί ότι ο 60χρονος κύριος με το αγαθό και διαπεραστικό βλέμμα και το φθαρμένο γκρι σακάκι, ο οποίος λίγη ώρα πριν πάρκαρε στο πεζοδρόμιο ένα ταλαιπωρημένο παπάκι εικοσαετίας, έβγαλε το ρετρό λευκό κράνος και κατευθύνθηκε προς την είσοδο του «Αστέρα», είναι ο νέος σύμβουλος του Πρωθυπουργού επί των ευρωπαϊκών υποθέσεων!

 

"η ελληνική κρίση θα αποδειχθεί ο καταλύτης

για επιλογές, αποφάσεις και αλλαγές

που θα επιταχύνουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση"

O κ. Γιώργος Γλυνός διαμένει στα Εξάρχεια εδώ και δεκαετίες και έχει ανεβάσει στο ΥouΤube βίντεο όπου παίζει στο πιάνο και τραγουδάει Μίκη Θεοδωράκη και Ακη Πάνου, παρ΄ ότι, όπως παραδέχεται, ο αγαπημένος του συνθέτης είναι ο Μάνος Χατζιδάκις . Παράλληλα, γνωρίζει την Ευρωπαϊκή Ενωση όσο λίγοι και ήταν μάρτυρας και συμμέτοχος στις διεργασίες που οδήγησαν από την ΕΟΚ του ΄81 στην ΟΝΕ του 1999 και στο ευρώ του 2001.

Από τη χούντα στο Μάαστριχτ

Ο κ. Γλυνός ήταν ένας φοιτητής που χτύπησε τη γροθιά του στο μαχαίρι της χούντας, έγινε ένας από τους συντάκτες της Συνθήκης του Μάαστριχτ και είναι σήμερα ένας από τους ελάχιστους έλληνες εμπειρογνώμονες που δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία, καθ΄ όλη τη διάρκεια της κρίσης, από το 2009 ως σήμερα, ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί στην τύχη της, αλλά ότι η ελληνική κρίση θα αποδειχθεί ο καταλύτης για επιλογές, αποφάσεις και αλλαγές που θα επιταχύνουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Οταν έρχονται στιγμές που όλοι πιστεύουν ότι η καταστροφή της Ελλάδας είναι θέμα ημερών, ο κ. Γλυνός επιμένει ότι η Ευρώπη δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει. Ολοι αυτοί οι λόγοι και μια καθόλου τυπική διαδρομή ζωής, τον οδήγησαν την περασμένη Παρασκευή να είναι ο ένας εκ των δύο Ελλήνων (ο δεύτερος είναι ο καθηγητής κ. Γ. Ζανιάς) που συνόδευσαν τον Πρωθυπουργό στην κρίσιμη συνάντηση με τον κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στο Λουξεμβούργο. Εισήχθη στην ΑΣΟΕΕ το 1966 αλλά πήρε πτυχίο το 1973 επειδή εν τω μεταξύ συμμετείχε στον αγώνα κατά της χούντας. Ηταν μέλος των Δημοκρατικών Επιτροπών Αντίστασης (ΔΕΑ) και προτού συλληφθεί, τον Σεπτέμβριο του ΄67, πρόλαβε να τοποθετήσει δύο βόμβες, μία στο Σύνταγμα, στις 6 Ιουλίου 1967, και μία στο Χίλτον, έναν μήνα μετά, στις 4 Αυγούστου.

Στα πόδια του υπάρχουν ακόμη σημάδια από τα βασανιστήρια που υπέστη στη διαβόητη Μπουμπουλίνας.

Το 1968 αποφυλακίστηκε με τη γενική αμνηστία που αποφασίστηκε και τότε γνώρισε και τον κ. Μίκη Θεοδωράκη μαζί με μια ομάδα εξεγερμένων φοιτητών που τον επισκέφθηκε στο Βραχάτι. Ο Μίκης παρακίνησε τα παιδιά σε «επαναστατική διαδικασία» στην παραλία. Τραγουδούσαν τα καινούργια τότε «Τραγούδια του Αντρέα» και ο ίδιος ο μουσικοσυνθέτης, ευθυτενής, πανύψηλος και μεγαλοπρεπής, διηύθυνε με γενναιόδωρες χειρονομίες. «Αισθάνθηκα δέος να παίζω στην κιθάρα σε μια παραλία και από πάνω ο Μίκης να διευθύνει με τέτοιο πάθος, σαν να ήμασταν η Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης» θυμάται σήμερα γελώντας ο κ. Γλυνός.

Η ζωή στη χούντα συνεχίστηκε με διετή στρατιωτική θητεία στο Σουφλί. Κατόπιν, επιστροφή στην ΑΣΟΕΕ, πτυχίο το 1973, «απόδραση» για οξυγόνο στο Παρίσι και σε μία από τις επιστροφές του, το 1976, προσελήφθη με διαγωνισμό στην Τράπεζα της Ελλάδος υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα. Σύντομα ζήτησε άδεια άνευ αποδοχών για μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόννη και συγκεκριμένα στη νομισματική πολιτική, με θέμα διατριβής τη δραχμή.

Σύντομα ήρθε το 1981 και όλοι οι «αγανακτισμένοι» με τη χούντα και το «κράτος της Δεξιάς» νέοι της εποχής απέκτησαν φίλους στο υπουργικό συμβούλιο. Στα 30 χρόνια που μεσολάβησαν ο κ. Γλυνός δεν έγινε μεγιστάνας, παρ΄ ότι σίγουρα θα μπορούσε, αν τον ενδιέφεραν η ισχύς και ο πλούτος, αλλά εκείνο που τον κέρδισε ήταν η ευρωπαϊκή υπόθεση, αφού ως σήμερα εξακολουθεί να υποστηρίζει μετά πάθους ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι μια ιστορική εξέλιξη βαθιά αριστερή, διότι προσφέρει νέες δυνατότητες ειρήνης και συνεργασίας στους λαούς.

Οι δύο ελληνικές προεδρίες

Πρωτοστάτησε τη δεκαετία του ΄80 στις δύο ελληνικές προεδρίες (το ΄83 και το ΄88) ως μέλος της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες, διετέλεσε σύμβουλος του κ. Κ. Σημίτη ως υπουργού Οικονομίας για το σταθεροποιητικό πρόγραμμα του ΄85-΄87 και συμμετείχε ως κορυφαίος σύμβουλος στο Γραφείο της πρώτης ελληνίδας επιτρόπου κυρίας Βάσως Παπανδρέου. Μεταξύ 1999 και 2004 διηύθυνε το γραφείο της επιτρόπου κυρίας Αννας Διαμαντοπούλου και αμέσως μετά επικεντρώθηκε στη διεύρυνση της Ενωσης και συγκεκριμένα στην Τουρκία συνεργαζόμενος με τον τότε επίτροπο διεύρυνσης και γνώριμο της Ελλάδας κ. Ολι Ρεν, με τον οποίο διατηρεί φιλική σχέση. Τότε γνώρισε και τον σημερινό Πρωθυπουργό, στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας του 2003 και των διαδικασιών για την ένταξη της Κύπρου στην Ενωση.

Το 2006 συνταξιοδοτήθηκε επειδή, όπως λέει, δεν μπορούσε πλέον να καπνίσει πουθενά στις Βρυξέλλες. Σήμερα δεν καπνίζει. Πέρασε πέρυσι μια δοκιμασία καρκίνου, την οποία αντιμετώπισε επιτυχώς. Απαλλαγμένος από τον εθισμό στον καπνό, δέχθηκε ευκολότερα προ εβδομάδων την πρόταση του Πρωθυπουργού και ανέλαβε σύμβουλός του επί των ευρωπαϊκών υποθέσεων για να συμβάλει έτσι από μια ακόμη «θέση μάχης» στην επιβεβαίωση αυτού που πάντοτε πιστεύει: ότι η Ευρώπη δεν θα αυτοκτονήσει, θα παραμείνει ενωμένη και ότι η Ελλάδα θα μετεξελιχθεί σε σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.

ΑΠΟ ΤΟ 1989 ΠΡΟΩΘΟΥΣΕ ΤΟ ΕΥΡΩ

Τον Δεκέμβριο του 1989 ο κ.Γλυνός, ως μέλος του επιτελείου της πρώτης ελληνίδας επιτρόπου κυρίας Βάσως Παπανδρέου, ετοίμασε το ενημερωτικό σημείωμα που ζήτησε ο τότε πρωθυπουργός Ξενοφών Ζολώτας εν όψει της συμμετοχής του στη Σύνοδο Κορυφής του Στρασβούργου όταν επρόκειτο να συζητηθεί η δημιουργία της ΟΝΕ.

Ο κ.Γλυνός περιγράφει στο μπλογκ του κ.Αντώνη Τριφύλλη πώς έγραψε το ιστορικό σημείωμα: «Ξεκίνησα να κάνω την περιγραφή των τεχνικών στοιχείων και των προβλεπόμενων σταδίων, παρουσίασα τις αναμενόμενες τοποθετήσεις των άλλων χωρών και έφτασα στο τελευταίο μέρος,δηλαδή στο ποια θα μπορούσε να ήταν η ελληνική θέση. Η ελληνική θέση ήταν λίγο-πολύ γνωστή και συνήθως ή ίδια σε όλες τις διαπραγματεύσεις. “Καλά είναι όλα αυτά που προτείνονται και πρέπει να γίνουν, αλλά πρέπει να μας δώσετε και κανένα φράγκο...”. Αρχισα λοιπόν να τη διατυπώνω,όσο πιο κομψά μπορούσα,γράφοντας ότι “βεβαίως η λειτουργία της ενιαίας αγοράς θα είναι πιο αποτελεσματική αν υπάρχει και ενιαίο νόμισμα”...

Οπότε, εκείνη τη στιγμή έγινε ένα κλικ στο μυαλό μου και θυμήθηκα: “Νομισματική σταθερότης και οικονομική ανάπτυξις”, το βιβλίο που είχε γράψει ο Ζολώτας πριν από 30 ή 40 χρόνια και ήταν μια συμβιβαστική τοποθέτηση ανάμεσα στους μονεταριστές και στους κεϋνσιανούς οικονομολόγους.Αυτό ήταν! Επαναδιατύπωσα τις θέσεις Ζολώτα ως προτεινόμενες ευρωπαϊκές θέσεις για το μέλλον της Ενωσης και καθάρισα! Εκ των υστέρων, σήμερα, σκέπτομαι ότι αυτό ήταν και το σωστό και έτσι έγινε στην πράξη.Με την ΟΝΕ τα αναπτυξιακά πακέτα μονιμοποιήθηκαν, ιδρύθηκε και το Ταμείο Συνοχής και η Ελλάδα, που τότε είχε πάρει το πρώτο πακέτο Ντελόρ των 8 δισ. ευρώ (ΕCU τότε)- ως πρώτο και τελευταίο για την κυρία Θάτσερ-, πήρε ένα δεύτερο με 17 δισ. ευρώ, ένα τρίτο με 23 δισ. ευρώ και ένα τέταρτο με 20 δισ. ευρώ. Αρα,οι θέσεις Ζολώτα είναι μέρος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος...».

(από το "Βήμα")