Η κατάληψη του διαδικτύου και
η νέα θεοκρατία των τοξικών e-βριστών!
του Νίκου Ζαχαριάδη
Σιγά-σιγά, το δίκτυο µοιάζει να παραδίδεται σε αυτά τα «ιντερνετικά τάγµατα ασφαλείας» που απειλούν όποιον δεν έχει την ίδια άποψη µε τους ίδιους. Που ξερνάνε µισαλλοδοξία, µίσος και απειλές και βρίσκουν νόηµα στην ανύπαρκτη ζωή τους µέσα από τον e-κφοβισµό. Μια ελάχιστη µειοψηφία που σου δίνει την εντύπωση ότι αποτελεί κυρίαρχη τάση. Και πλέον έχει αρχίσει να συµπεριφέρεται σαν τέτοια. ∆ιότι κάναµε το χειρότερο που θα µπορούσαµε να κάνουµε: την πήραµε στα σοβαρά και την αφήσαµε να µας επηρεάσει. Τόσο παράλογο, σα να πιάνεις κουβέντα και να αφήνεις να σε επηρεάζει ο τρελός που αρχίζει ξαφνικά να φωνάζει προς το µέρος σου στη γωνία του δρόµου.
Οι ανώνυµοι (ή ψευδώνυµοι) e-βριστές µε τα κεφαλαία γράµµατα στα σχόλια είναι σαν τις αποικίες µυκήτων. Αναπτύσσονται όπου βρίσκουν το κατάλληλο περιβάλλον. Και στην προκειµένη περίπτωση, κατάλληλο περιβάλλον είναι ένα περιβάλλον που κάνει το λάθος να τους ανέχεται. Είναι οι απόγονοι των κατσαπλιάδων, των ταγµατασφαλιτών, των µαυραγοριτών, των Αυριανιστών. Αυτός ο ίδιος υπόνοµος που καταδυναστεύει πάντα τη χώρα και µολύνει τη δηµόσια ζωή µε ένα ιδιότυπο µείγµα άγνοιας, υπερήφανης αµορφωσιάς και φασισµού. Που ανδρώθηκε µε δελτία ειδήσεων όπου του ζητούσαν να βγάλει πόρισµα σε τηλεφωνικά γκάλοπ και µε τηλεπαρουσιαστές που τον έγλειφαν και τον δικαίωναν για να µην τον χάσουν από πελάτη. Μοιραία, κατέληξε να πιστεύει ότι µπορεί να τα κρίνει όλα. Και φυσικά ανακάλυψε το internet.
Έτσι, δεν υπάρχει θέµα ή δηµοσίευµα τα τελευταία χρόνια στο οποίο κάποιος να µη βγάλει την επιθετική αποψούλα του. Με πρόθεση όχι να διαφωνήσει, αλλά να απαξιώσει και να αποκαλύψει συνωµοσίες. ∆ηλαδή µε κίνητρο όχι το διάλογο, αλλά τον εκ του ασφαλούς λιθοβολισµό. Τον απαξιωτικό µονόλογο. Το «γιατί εσύ κι όχι εγώ». Ο παραδοσιακός µικροαστικός φθόνος της ελληνικής κοινωνίας, σε πλήρη ανάπτυξη από τοίχο σε τοίχο.
Το χειρότερο είναι ότι η µόλυνση που προκαλούν έχει αρχίσει να γίνεται εµφανής: να θυµηθούµε πώς µιλάει ο Βερέµης στο Skai µετά από τις επιθέσεις; Τις απειλές για τη ζωή σε Πάσχο Μανδραβέλη, Πέτρο Τατσόπουλο και άλλους επώνυµους στοχοποιηµένους αρθρογράφους που λένε ακόµα τη γνώµη τους κόντρα στις απαιτήσεις και τους αφορισµούς του όχλου; Το απεγνωσµένο «κανένας άνθρωπος µε αγαθές προθέσεις, µε νου και σκέψη δεν µπορεί να αντέξει όλη αυτή τη βία, όλη αυτή τη δυσοσµία» που έγραφε η Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, πρόσφατα, στο προφίλ της στο Facebook; Μορφωµένοι άνθρωποι, µε γνώση του αντικειµένου τους φοβούνται να πουν µια άποψη καθαρή, µην τυχόν και προσελκύσουν την οργή των φανατικών! Γιατί αυτό ακριβώς θέλει η τροµοκρατία τους: να σε κάνει να φοβάσαι µε την ιδέα ότι αν υπερβείς τα όρια που αυθαίρετα σου επιτρέπουν εκείνοι, θα υποστείς τις συνέπειες! Γι’ αυτό και σου δίνουν την εντύπωση ότι παραµονεύουν παντού. Και κάθε µεγάλο θέµα, που θα µπορούσε µέσω της «διαδραστικότητας» του µέσου να προκαλέσει έναν κανονικό διάλογο, τελικά καταλήγει σε κραυγές, αφορισµούς και υστερία. ∆ηλαδή στο βόθρο που τους βολεύει. Στην έδρα τους. Γι’ αυτό προκαλούν µε κάθε τρόπο την προσοχή σου. ∆ιότι αν τους τη δώσεις, έχουν ήδη κερδίσει. Ναι, είναι ακριβώς όπως µε το γουρούνι και τη λάσπη: όταν παλεύεις µε ένα γουρούνι, λασπώνεστε κι οι δύο, αλλά το γουρούνι το ευχαριστιέται. Ε, το ίδιο συµβαίνει και µε τους e-βριστές.
Το χειρότερο είναι ότι η µόλυνση που προκαλούν έχει αρχίσει να γίνεται εµφανής: να θυµηθούµε πώς µιλάει ο Βερέµης στο Skai µετά από τις επιθέσεις; Τις απειλές για τη ζωή σε Πάσχο Μανδραβέλη, Πέτρο Τατσόπουλο και άλλους επώνυµους στοχοποιηµένους αρθρογράφους που λένε ακόµα τη γνώµη τους κόντρα στις απαιτήσεις και τους αφορισµούς του όχλου; Το απεγνωσµένο «κανένας άνθρωπος µε αγαθές προθέσεις, µε νου και σκέψη δεν µπορεί να αντέξει όλη αυτή τη βία, όλη αυτή τη δυσοσµία» που έγραφε η Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, πρόσφατα, στο προφίλ της στο Facebook; Μορφωµένοι άνθρωποι, µε γνώση του αντικειµένου τους φοβούνται να πουν µια άποψη καθαρή, µην τυχόν και προσελκύσουν την οργή των φανατικών! Γιατί αυτό ακριβώς θέλει η τροµοκρατία τους: να σε κάνει να φοβάσαι µε την ιδέα ότι αν υπερβείς τα όρια που αυθαίρετα σου επιτρέπουν εκείνοι, θα υποστείς τις συνέπειες! Γι’ αυτό και σου δίνουν την εντύπωση ότι παραµονεύουν παντού. Και κάθε µεγάλο θέµα, που θα µπορούσε µέσω της «διαδραστικότητας» του µέσου να προκαλέσει έναν κανονικό διάλογο, τελικά καταλήγει σε κραυγές, αφορισµούς και υστερία. ∆ηλαδή στο βόθρο που τους βολεύει. Στην έδρα τους. Γι’ αυτό προκαλούν µε κάθε τρόπο την προσοχή σου. ∆ιότι αν τους τη δώσεις, έχουν ήδη κερδίσει. Ναι, είναι ακριβώς όπως µε το γουρούνι και τη λάσπη: όταν παλεύεις µε ένα γουρούνι, λασπώνεστε κι οι δύο, αλλά το γουρούνι το ευχαριστιέται. Ε, το ίδιο συµβαίνει και µε τους e-βριστές.
Πράγµατι, οι τρωγλοδύτες µε τα κεφαλαία στοιχεία στα σχόλια, την ανορθόγραφη ρητορεία και τα πολλά θαυµαστικά, είναι ένα κοµµάτι της πραγµατικότητας. Αλλά ας µην ξεχνάµε ότι είναι ένα πολύ µικρό κοµµάτι της. Που, όπως και οι µύκητες, καταλήγει να µολύνει τα πάντα. Από εκεί ξεκινάει και η άρρωστη ατµόσφαιρα που αποπνέει η blogόσφαιρα.
Ξαφνικά, µοιάζουν να µπαίνουν στην εικόνα και να διαµορφώνουν την ατζέντα του δηµοσίου διαλόγου άνθρωποι που αν τους έβλεπες στην κανονική ζωή δεν θα τους έδινες σηµασία. Ας µην ξεχνάµε: τα «Ουστ ρεεεε!» και οι παρόµοιες κραυγές, δεν προέρχονται από νοήµονες ανθρώπους που τους πνίγει η αγανάκτηση. Στην πραγµατικότητα είναι αυτοί οι καθυστερηµένοι που βλέπουµε στις κερκίδες ενός γηπέδου. Που φωνάζουν σε όλη τη διάρκεια του µατς, για να ξεσπάσουν για µια ολόκληρη ζωή που περνάνε µέσα στην ανυπαρξία.
Οπότε, µε τους τραµπούκους να γκαρίζουν διαρκώς, οι νοήµονες αναγνώστες (δηλαδή αυτοί που δεν αντιµετωπίζουν το internet σαν υποκατάστατο του σεξ που τόσο τους λείπει) αρχίζουν να απέχουν. Για ποιο λόγο να συµµετέχεις σε ένα διάλογο όπου, ό,τι και να πεις, θα εισπράξεις χουλιγκάνικες βρισιές;
Η µόνη λύση είναι να τους βγάλουµε από τη ζωή µας. Με τον ίδιο τρόπο που δεν αφήνεις την πόρτα του σπιτιού σου ανοιχτή το βράδυ, δεν χρειάζεται να αφήνεις και την πόρτα του profile σου. Πάνω δεξιά υπάρχει ένα κουµπί που γράφει “block”. Αρκεί για να τους αποµακρύνεις από τις σελίδες σου στο Facebook και από followers στο Twitter. Αρκεί η µη έγκριση των σχολίων-οχετών τους για να αφήσουν ήσυχο το site που δοκιµάζουν να καταλάβουν. Στο κάτω-κάτω η µισή blogόσφαιρα είναι γεµάτη από τους όµοιούς τους, όπου µπορούν να ξεχαρµανιάζουν επ’ άπειρον. Αλλά όλα τα σοβαρά sites παγκοσµίως έχουν σταµατήσει να δέχονται την τοξικότητά τους. ∆εν πρόκειται για λογοκρισία. Στην πραγµατικότητα πρόκειται για αβρότητα και σεβασµό προς τους νοήµονες σχολιογράφους οι οποίοι µπήκαν στον κόπο να γράψουν κάτι που δεν είναι επιπέδου Νεάτερνταλ. Και ας µην ανησυχούν οι administrators. Mακροπρόθεσµα η απολύµανση των trolls οδηγεί σε διαφύλαξη του ίδιου του µέσου από τη γάγγραινα. Στο κάτω-κάτω, το internet δεν είναι τηλεόραση για να τους έχει τόσο µεγάλη ανάγκη για νούµερα. Και εν πάση περιπτώσει, κανένα µέσο στην ιστορία δεν επιβίωσε για πολύ όταν σταµάτησε να απευθύνεται στους νοήµονες και κατάντησε αποκλειστικά αποικία από τραµπούκους και τρωγλοδύτες.
(από το ιστολόγιο του Νίκου Ζαχαριάδη)
