Γαλονάδες και κηπουροί

της Λώρης Κέζα

Η αναρρίχηση στην πολιτική κρίνεται από ορισμένους ως καριέρα στο στρατό. Κάθε στάδιο ανέλιξης, κάθε στυρογγυλοκάθισμα σε καρέκλα, κάθε θητεία στη Βουλή αντιμετωπίζεται ως επίρραμα σε στολή. Οι γαλονάδες δικαιούνται να ομιλούν. Οι αποδέλοιποι οφείλουν να βγάζουν το σκασμό και να χειροκροτούν τη θυμοσοφία των αιρετών. Δεν εκπλήσσει λοιπόν κανέναν η αναστάτωση που προκλήθηκε από την τοποθέτηση του κ. Δημήτρη Δρούτσα σχετικά με τα προνόμια των βουλευτών. Ως διορισμένος εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Εξωτερικών θα έπρεπε να περιοριστεί σε ρόλο Χατζηαβάτη και να αντιμετωπίζει με δέος τους ανεπάγγελτους που, όπως ακούσαμε στην τηλεόραση, «έχουν λιώσει τις σόλες των παπουτσιών τους» προκειμένου να εκλεγούν. Τα υποδήματα υπονοούσε και ο κ. Δρούτσας: αν είναι πανάκριβα, όσο τα σκαρπίνια Berluti, υπάρχει μια κοινωνική ανακολουθία. Οι αποδοχές και τα προνόμια των βουλευτών είναι προκλητικά και σε περίοδο λιτότητας αποκτούν συμβολική σημασία.

Ειπώθηκε για τον κ. Δρούτσα ότι ανήκει στη χορεία των «κηπουρών» του πρωθυπουργού. Το αποδεχόμαστε με μια απορία. Οι κατήγοροι δεν έχουν ακούσει κάτι περί διάκρισης των εξουσιών, δεν έχουν ακούσει το όνομα του Μοντεσκιέ; Ας μην τα έχουν ακούσει, δεν είναι τραγικό_ μπορούν να κυβερνούν εμπειρικά. Γιατί όμως μέχρι τώρα δεν έχουν διαμαρτυρηθεί για τη δυνατότητα που δίνει ο νομοθέτης στον πρωθυπουργό να εμφυτεύει τους ανθρώπους του σε επιτελικές θέσεις; Αυτά τα ζητήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται θεσμικά και όχι ως επιθέσεις σε πρόσωπα ή, όπως προέκυψε, σε ομάδα προσώπων. Εν προκειμένω, για τον κ. Δρούτσα, ειπώθηκε ότι είναι ακατάλληλο πρόσωπο για τέτοιου είδους δηλώσεις, ότι δεν έχει το ειδικό βάρος για τέτοιου είδους παρεμβάσεις. Να εξηγούμαστε: δεν θα υποστηρίξουμε ότι είναι ένας λαμπρός υπουργός ούτε θα τον υπερασπιστούμε  για το ανακριβές βιογραφικό. Αν δήλωνε στη Γερμανία ψευδώς την εκπόνηση διδακτορικού, θα τον είχαν ξηλώσει. Τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να φέρεται ως λοβοτομημένος. Έχει δικαίωμα γνώμης και ως δημόσιο πρόσωπο έχει δικαίωμα να την εκφράζει δημοσίως.   

Παρουσιάζει ενδιαφέρον η καταγραφή των πρώτων αντιδράσεων στις σωστές και δίκαιες επισημάνσεις του κ. Δ. Δρούτσα. Θύμωσε πολύ ο επαγγελματίας συνδικαλιστής, εκείνος που εμπορεύτηκε υπαλληλική επανάσταση. Εξανέστη η ανεπάγγελτη, εκείνη που διορίστηκε νομαρχίνα σε μετεφηβική ηλικία και έκτοτε απλώς πολιτεύεται. Μετά διαμαρτυρήθηκαν αφανείς κακομοίρηδες που φοβούνται μην τυχόν  χάσουν τα δωρεάν αυτοκίνητα. Κατηγορούν τον κ. Δρούτσα για λαϊκισμό όταν σύσσωμο το Κοινοβούλιο επιδίδεται σε τέτοιες και χειρότερες πρακτικές. Να θυμίσουμε μια πρόσφατη απόφαση. Πριν λίγους μήνες ανακοινώθηκε ότι οι καλοί μας βουλευτές, αυτοί οι φιλάνθρωποι, θα «υιοθετούν» τα παιδιά των ένστολων που χάνουν τη ζωή τους εν ώρα υπηρεσίας. Τυμπανοκρουσίες, περηφάνια, προσμονή επιφωνημάτων.  Δεν θα ακούσουν «μπράβο» από εμάς, για τον απλούστατο λόγο ότι τα χρήματα δεν τα δίδουν από τον μισθό τους. Μετακυλύουν την ευεργεσία στους φορολογούμενους.  

Οι αντιδράσεις απέναντι στο κ. Δρούτσα προδίδουν μια σύγχυση, ότι μπορούν να παρεμβαίνουν στις πολιτικές εξελίξεις μόνον όσοι έχουν ψηφοφόρους, μόνον όσοι είναι πετυχημένοι σε δημόσια καθήκοντα, μόνον όσοι έχουν λάβει άνωθεν ευλογίες. Λάθος. Κάθε Δρούτσας έχει δικαίωμα αξιολόγησης των συνθηκών. Κάθε κηπουρός, μεταφορικά και κυριολεκτικά, μπορεί να εκφέρει γνώμη. Από την εποχή του «ποιος είμαι» μεταβαίνουμε στην εποχή του «τι λέω».  

(από το "Βήμα")